Wie vroeger wel eens een OOR, Music Maker of Hitkrant las, heeft ongetwijfeld wel eens een foto van Rob Verhorst voorbij zien komen. Zijn carrière omspant meer dan veertig jaar en in die ruim vier decennia heeft hij zo’n beetje alle groten der aarde op muziekgebied wel voor de lens gehad.
Het was tijdens een Pink Floyd concert in 1977 dat zijn liefde voor muziek en zijn passie voor fotografie mooi samenvielen. Vanaf dit moment besloot hij van zijn hobby’s zijn werk te maken en na een tijdje kon hij zich bedruipen als professioneel fotograaf.
In al die jaren bouwde hij vanzelfsprekend een enorm archief op. Voor “Pink Floyd – The Rob Verhorst Archives” is een deel van dat archief nu eindelijk samen gepubliceerd. Een aantal foto’s is al eerder in diverse (dag)bladen te zien geweest, maar een groot deel van de foto’s wordt nu voor het eerst met het grote publiek gedeeld. En dat is absoluut de moeite waard.
In chronologische volgorde komt bijna 35 jaar Pink Floyd voorbij. Te beginnen bij de shows in Ahoy op 17 en 19 februari 1977 en eindigend met de soloshow van Roger Waters op 8 april 2011 in het Gelredome in Arnhem. Door deze chronologische volgorde is de evolutie van de shows van aanvankelijk Pink Floyd en later de solo-optredens van de heren (maar met name van Roger Waters) heel goed te volgen. Omdat Verhorst kans zag in drie verschillende tijdperken de shows van “The Wall” voor de camera te krijgen is vooral daar goed te zien wat de verbeterde techniek met een show kan doen. Alleen al het veranderde uiterlijk van de grote opblaasbare teacher is erg gaaf om te zien.
De verschillende periodes worden door Rob steeds zelf ingeleid met wat leuke anekdotes uit de betreffende tijd. Deze stukjes tekst gaan vergezeld van collages met concerttickets en artikels waarbij foto’s van Rob zijn gepubliceerd.
Al deze zaken zorgen ervoor dat dit een erg fraai koffietafelboek is geworden, wat je graag regelmatig oppakt om eens in te bladeren. In het interview dat ik met Rob had, geeft hij aan voor meer artiesten dit soort projecten te willen gaan doen (nadat hij dit eerder al met Prince had gedaan). Als dat voor net zo’n fraaie verzameling gaat zorgen als bij dit boek, moet hij dat zeker niet nalaten.
